Pages

Monday 19 December 2011

మా 'ఇంట్లో' ఓ 'కాంచన'........!!


ఎందుకో ఈరోజు అస్సలు నిద్ర పట్టడం లేదు. ఏవేవో ఆలోచనలు, జ్ఞాపకాలు.. అటూ, ఇటూ పొర్లుతూ, నిద్రపోయేందుకు ట్రై చేస్తున్నా..

ఈలోగా... "పిన్నీ..." నిద్ర పట్టడం లేదు.. ఎవైనా కబుర్లు చెప్పమ్మా..." అంటూ మావాడు వచ్చి లేపాడు.

"ఏం కబుర్లు ఉన్నాయి నాన్నా... నేనయితే ఏవేవో ఆలోచిస్తున్నా, నిద్ర పట్టడం లేదు. నువ్వేం ఆలోచిస్తున్నావు, నీకెందుకు నిద్ర పట్టడం లేదు.." అని అడిగా

"నేనేమీ ఆలోచించటం లేదు. ఎందుకో మరి నిద్రయితే రావటం లేదు పిన్నీ"

అది సరే అమ్మా... ఏదైనా పాట పాడు అన్నాడు

"పాటా, ఇప్పుడా.. టైం ఎంతయిందో చూశావా.. అంటూ గోడ గడియారంవైపు చూపించా.." అప్పుడు టైం సరిగ్గా 12 గంటలవుతోంది.

"ఏం పాట పాడాలంటే టైం చూసుకోవాలా ఏంటి.. పాడమ్మా"

"12 గంటలప్పుడు దయ్యాలు తిరుగుతుంటాయని అంటుంటారు అంతే కదా...?! నాకేమీ భయం లేదులే.. నువ్వు పాడాల్సిందే పిన్నీ" అన్నాడు మొండిగా

చుట్టూ చీకటి, ఇంటిపక్కన కిటికీకి దగ్గర్లో రావిచెట్టు, దానిపైన రకరకాల పక్షులు చిన్నగా శబ్దం చేస్తున్నాయి. గబ్బిలాలు వేలాడుతూ అదో రకమైన సౌండ్ చేస్తున్నాయి. నిజంగా దయ్యాల సినిమాలో సీన్ లాగా ఉంది పరిస్థితి. ఆ టైంలో మావాడు పాట పాడమనడం. నాకైతే ఎంత వణుకు పుట్టిందో...

"పాటా, లేదూ ఏమీ లేదు పోయి పడుకో నాన్నా" అన్నా

"నువ్వు పాడాల్సిందే.. లేకపోతే కాంచనను పిలుస్తా"

అస్సలే కొన్ని రోజులుగా కాంచన సినిమా ఎఫెక్ట్ తో ఉన్నా. కాంచన సినిమా చూసినప్పటినుంచి ఎందుకో ఇంతకుముందెప్పుడూ లేనంత భయంతో వణికిపోతున్నానంటే నమ్మండి. సరిగ్గా కారణం తెలీదుగానీ.. ఇది నిజం.

అది పసిగట్టిన మావాడు.. మాటిమాటికీ కాంచనలాగా ముఖంపెట్టి, గొంతుమార్చి భయపెట్టడం.. నేను భయపడుతుంటే ఎంచక్కా నవ్వుతూ కూర్చుంటున్నాడు.

చివరికి తను చెప్పింది వినకపోతే కాంచనను పిలుస్తా అనేంతగా తయారైంది పరిస్థితి. ఇదుగో ఇప్పుడూ అలానే బెదిరిస్తున్నాడు.

నేను ఏదో పాట పాడబోయా...

"అమ్మా.. ఇప్పుడుగానీ నువ్వు నిను వీడని నీడను నేనే"
అని పాడుండాలి. నిజంగా బెదిరిపోయుంటానేమో...... అన్నాడు. నిజంగా అలా అనుకోగానే భలే నవ్వొచ్చేసింది. పడిపడీ నవ్వాం ఇద్దరం... మేం ఇంతలా నవ్వుతుంటే, కంప్యూటర్ మోనిటర్‌లోకి తదేకంగా చూస్తూ, ఏదో చదువుతున్న మా ఆయనను చూసి ఇంకాస్త నవ్వాం. అయినా ఆయన లోకం ఆయనది....

"అరే నిన్ను భయపెట్టే ఛాన్స్ మిస్సయిపోయింది కదా చిన్నా" అంటూ మళ్లీ నవ్వా.

అలా, అలా కబుర్లు.... మరణం.. మరణం తరువాత జీవితం... పైకి టాపిక్ మారింది

"అది సరేగానీ... పిన్నీ చనిపోయిన తరువాత జీవితం ఉంటుందా...?"

"ఏమో..? నాకు తెలీదు...?"

"ఉంటుంది. స్వర్గం, నరకం కాకుండా ఇంకోటి కూడా ఉంటుంది. అదే మరణం తరువాతి జీవితం..." చెప్పుకుంటూ పోతున్నాడు

"నిజమా...?"

"అవును. కోర్కెలు తీరక అర్ధాంతరంగా మరణించినవాళ్లు ఇక్కడే భూలోకంలో మనతోపాటే తిరుగుతుంటారట. వాళ్లు అనుకున్నది జరగ్గానే, వెంటనే ఈ లోకం విడిచి వెళ్తారట" అంటున్న చిన్నాతో..

"అవును నిన్న రాత్రి నేను సినిమా చూస్తూ, నిన్ను పిలిచాను చూడు. సేమ్ ఇదే టాపిక్ తెలుసా..?"

"అవునా...? వెరీగుడ్ పిన్నీ... ఇప్పుడు నేను నీకు విషయాన్ని బాగా అర్థం చేయించవచ్చు
సో.. పిన్నీ... ఇప్పుడు నేను చెప్పొచ్చేదేమిటంటే.."

"అలా స్వర్గానికీ, లేదా నరకానికీ వెళ్లని వాళ్లంతా మనతోపాటు ఇక్కడే ఉంటుంటారన్నమాట..!"

"నిజ్జంగా.. నిజమా... అయితే..?!" నోరెళ్లబెట్టి అడుగుతున్నా..

నాలో ఆశ్చర్యంతో కూడిన భయాన్ని పసిగట్టిన మావాడు "అవును... ఇప్పుడు మనం ఇలా మాట్లాడుకుంటుంటే.. మన ప్రక్కనే కూర్చుని వింటుండవచ్చు. నిద్రపోతుంటే పక్కనే పడుకోవచ్చు. తింటున్నప్పుడు అవికూడా మనకు కంపెనీ ఇస్తుండవచ్చు. నవ్వినప్పుడు, ఏడ్చినప్పుడు.. ఇలా ప్రతి పనిలోనూ అవి కూడా ఉండి ఉండవచ్చు...." చెప్పుకుంటూ పోతున్నాడు

నిజం చెప్పొద్దూ... నాలో సన్నగా వణుకు ప్రారంభమైంది

దాన్ని కప్పిపుచ్చుకుంటూ "అయినా రాత్రిపూట ఇలాంటి విషయాలా చెప్పేది. ఇంకెలా నిద్రొస్తుంది" అన్నా కోపంగా

"నిజం ఎప్పుడు చెప్పినా ఒకటే పిన్నీ... నువ్వు ఇలా భయం దాచుకుంటూ, కోపం నటిస్తుంటే పక్కనే ఉండే దయ్యాలు చూస్తూ, నవ్వుకుంటూ ఉంటాయి. వాటిముందు నువ్వు చులకన అయిపోవద్దు... ధైర్యంగా ఉండాలి. సరేనా...?!" అంటూ అప్పటిదాకా అణచిపెట్టుకున్న నవ్వును ఇక ఆపుకోలేక పడి పడీ నవ్వాడు.


"నువ్వలా భయపడుతుంటే..
ఇంకొన్ని నిజాలు చెప్పాలనిపిస్తోంది పిన్నీ..."

నేనూ నవ్వేందుకు ట్రై చేస్తూ... "ఇంతకంటే ఇంకా నిజాలున్నాయా..?! వూ.. కానివ్వు..."

"ముఖ్యంగా.. పగలంతా మనకు కేటాయించిన దెయ్యాలు.. మన ఇంటిని రాత్రిపూట వాడుకుంటాయి. అలా అవి వాడుకుంటున్నప్పుడు మనం మధ్యలో ఎంటరయితే భలే చిరాకుపడతాయి తెలుసా...?!"


"ఏంటీ... మన ఇంటిని వాడుకుంటాయా...?"

 

"అవును.. ఇందులో వెరీ వెరీ స్పెషల్ ఏంటంటే... నువ్వు రాత్రిపూట నిద్ర మత్తులో బాత్రూంకు (నిద్ర మధ్యలో బాత్రూంకి వెళుతూ చాలాసార్లు కాళ్లకి ఏదో ఒకటి తగులుకుని పడటం బాగా అలవాటు. అది చూసి చాలాసార్లు ఇంట్లోవాళ్లు నన్ను వెక్కిరిస్తుంటారు. దాన్ని మావాడు ఇలా గుర్తుచేసి ఆటపట్టిస్తున్నాడన్నమాట :) ) వెళుతుంటావు కదా... అప్పటికే అవి పాపం క్యూలో ఉంటాయి. అది తెలీనీ నువ్వు వాటన్నింటికంటే ముందుకెళతావు. అది చూసిన ఆ దెయ్యాలు నీపై కక్ష కడతాయిలే ఉండు..." నవ్వుతూ చెబుతున్నాడు

"అవునా...?! ఇది మరీ దారుణం.. మన ఇంటి బాత్రూం వాడుకునేందుకు అవి పోటీపడతాయా..?"

"అవును... మన జనాభాలాగే, వాటి జనాభా కూడా ఎక్కువే కదా.. అలాంటప్పుడు ప్రతి ఇంట్లోనూ అవి ఉన్నా, మనలాగా ఇద్దరు ముగ్గురు ఉండరు. చాలామందే ఉంటారు. అలాంటప్పుడు ఇంత చిన్న ఇల్లు సరిపోదు కాబట్టి, అవి వంతులవారీగా పనులు చేసుకుంటుంటాయేమో.......?!"


అదంతా నిజంగా జరుగుతున్నట్టు చెప్పుకుపోతున్నాడు మావాడు.

నాకైతే నిజమో, అబద్ధమో తెలీని పరిస్థితి...

అది నిజమే.. కళ్లముందు జరుగుతుందన్నంతగా వర్ణించి, వర్ణించి చెబుతూ, నవ్వుతూ.. నన్ను పరిశీలిస్తున్నాడు

ఆశ్చర్యమూ, నిజమేనేమోనన్న ఖంగారూ, అదో రకంగా ముఖంపెట్టి నవ్వాలో, కోపగించుకోవాలో తెలీని స్థితిలో ఉన్న నన్ను భయపెట్టడం తేలికేనని అర్థమైంది వాడికి. అయితే పాపం భయపడుతోంది. మరీ ఎక్కువగా భయపెడితే ఎక్కడ జ్వరం వస్తుందేమో అనుకున్నాడో ఏంటో.. ఆ రోజుకి అలా వదిలేశాడన్నమాట.

"సో... ఈ దయ్యాల జీవితం గురించి మరోసారి వివరంగా చర్చించుకుందాం పిన్నీ... ఇప్పుడు నాకు భలే నిద్రొస్తోంది.. నేను వెళ్లి పడుకోకపోతే, నా బెడ్‌ను అవి ఆక్రమించేస్తాయి.
వెళ్తాను... బాబాయ్ ఇక చదివింది చాలు, వచ్చి పడుకోండి" అన్నాడు నవ్వుతూనే....

నేను తనవైపు గుర్రుగా చూస్తుంటే... "పిచ్చి పిన్నీ..... నేనేదో నిన్ను ఆటపట్టించాలని చెబితే నువ్వు నిజమే అనుకుని నమ్మేస్తున్నావా ఏంటి...? ఏం భయపడకు.. అస్సలు దెయ్యాలు లేవు.. ఒకవేళ నాకు కనిపిస్తే అప్పుడు చెబుతాలే...! హాయిగా నిద్రపో..." అన్నాడు.


"ఏంటి దయ్యాలు నీకు కనిపిస్తేనా....?!
"

"అయ్యో... జోక్ చేశానమ్మా... నాకు కనిపించటం ఏంటి.. అసలు అవుంటే కదా...?!"


 "అదీ.. అలారా దారికి... ఇంకోసారి ఎప్పుడైనా నిద్ర రాలేదు.. ఏవైనా మాట్లాడు అని నా దగ్గరికి రా చెబుతా నీ సంగతి...?" అంటూ బెదిరించా

"అమ్మా... తల్లీ... వదిలేయ్... లేకపోతే......"

"లేకపోతే....?" రెట్టించాను

"ఆ.. ఏం లేదు.. గుడ్ నైట్ పిన్నీ, బాబాయ్..." అంటూ నవ్వుతూ వెళ్లిపోయాడు.

లేకపోతే... అని ఆగిపోయిన చిన్నా... దెయ్యాల్ని పిలుస్తా అనబోయి... మళ్లీ భయపెట్టడం ఎందుకని ఆగిపోయాడని నాకు తెలుసు.

తను చెప్పింది నిజం కాదని తెలిసినా...... మనసులో ఏదో మూల ఒక డౌట్... అలా ఆలోచిస్తూనే నిద్రపోయా...

మరుసటి రోజు అందరూ పనులకు వెళ్లిపోయిన తరువాత.. అసలు పగలు టైంలోనే నాకు ఆ దయ్యాలు నా పక్కనే ఉన్నాయేమో అనిపించేది. బాత్రూంకి వెళితే, నా ముందు క్యూ ఏమైనా ఉందా అని పరిశీలనగా చూస్తూ వెళ్లడం... వంట గిన్నెల్లో వండినది ఏమైనా ఖాళీ అయ్యిందేమో చూడటం...... కుర్చీల్లో ఎవరైనా కూర్చుని ఉన్నట్టు కనిపిస్తుందేమోనని చూడటం... గ్లాసులో నీళ్లు వంపినవి అలానే ఉన్నాయా, కొంచె ఖాళీ అయ్యాయేమోనని పరిశీలించటం....
లాంటివి నాకు తెలీకుండానే జరిగిపోయాయి.

నిజం చెప్పొద్దూ....... ఇప్పుడు కూడా నేను ఇదంతా రాస్తుంటే అవి నా పక్కన కూర్చుని చదువుతున్నాయేమో అనిపిస్తోంది...


"ఇన్నాళ్లూ కాంచన ఎఫెక్ట్.. ఇప్పుడేమో ఇంట్లో దెయ్యాల ఎఫెక్ట్..." ఏంటో మరీ ఇంతలా ఇన్వాల్వ్ అయిపోతే ఎలా చెప్పు తల్లీ..... అంటూ నా మనసు కూడా నన్ను చూసి నవ్వుకుంటోంది మా అబ్బాయిలా....
LOL