Pages

Saturday 16 April 2011

అమ్మ మనసు


లేచీ లేవంగానే "మా" అనే కేక..
కళ్లు తెరవగానే
అటు దేవుడినీ, ఇటు నన్నూ
మార్చి మార్చి చూసే చూపులు..
ఇక రెండు వారాలకోసారేనని........

దినపత్రిక కోసం అబ్బా కొడుకులిద్దరూ

తగవులాడుకుంటుంటే
ముసి ముసిగా నవ్వుతూ...
పిల్లాడితో పోటీ ఏంటని
పేపర్ లాక్కుని అబ్బాయికిచ్చేసే
రోజువారీ సంఘటన కోసం
ఇకపై రెండు వారాలు ఆగాలని......

అమ్మా... నాకివాళ ఈ టిఫిన్ చేసి పెట్టు

అలాగే లంచ్‌‍‌లోకి అంటూ...
లెక్కలేనని ఐటమ్స్ పేర్లు చెబుతుంటే,
కళ్లు తేలేస్తుండే నా అవస్థను చూసి,
చిలిపిగా నవ్వుతూ అల్లరి చేసే సన్నివేశాలు
ఇక రెండు వారాల విరామం తర్వాతేనని...

రోజూ కాలేజీకెళ్తూ..

వీధిమలుపు తిరిగేదాకా
ఆగకుండా టాటా చెప్పే చేతులు
మేడమెట్లు ఎక్కి, దిగేటప్పుడు
ఆసరాగా నిలిచే అవే చేతులు
పనిలో లీనమై ఉన్నప్పుడు
మెడచుట్టూ అల్లుకుపోయే
ఆ చేతుల స్పర్శ..
ఇక రెండు వారాలకోసారేనని

రాత్రి భోజనాల వేళప్పుడు

ఓవైపు టీవీ చూస్తూ...
మరోవైపు పుస్తకం చదువుతూ
ప్లేటులో ఏముందో చూడకుండా
గెలుకుతూ తింటుంటే..
ఇలాగయితే ఒంటికి ఎలా పడ్తుంది నాన్నా
అంటూ సుతిమెత్తగా మందలిస్తూ..
గోరుముద్దల్ని తినిపిస్తూ.. తృప్తి పొందేది
ఇక రెండు వారాలకోసారేనని...

నిదురమ్మ ఒడిలోకి జారుకునేందుకు

ముందుగా నా ఒడిలో నువు దూరిపోతే
చేతివేళ్లతో నీ తలను నిమురుతుంటే
కళ్లు ఇంతింతచేసి కబుర్లు చెబుతూ
హాయిగా నిద్దరోయే నీ నుదుటిపై
వెచ్చని ముద్దుపెట్టి మురిసిపోయేందుకు
రెండు వారాలు ఆగాలని....

రెండు వారాలు ఆగాలని బాధపడాలో

రెండు వారాలకైనా వస్తావని సంతోషించాలో
అర్థంకాని అయోమయం ఓవైపూ...
బ్రతుకుపోరులో ఉద్యోగం అనే ఆసరాతో
ప్రయోజకుడివై తిరిగొస్తావన్న ఆనందం మరోవైపూ...
ఇప్పుడు దూరమైనా, ఎప్పటికీ దగ్గరుంటావన్న
ఆశ అనే శ్వాసతో ఎదురుచూస్తూ ఓ అమ్మ.....!!!

(చదువులు పూర్తి చేసుకున్న పిల్లలు ఉద్యోగాల వేటలో కన్న తల్లిదండ్రులను, ఉన్న ఊరిని వదిలి మహానగరాలకు వెళ్లటం సర్వ సాధారణ విషయమే. అయితే అప్పటిదాకా తన కొంగు పట్టుకుని తిరుగాడిన పిల్లలు ఇలా ఒక్కసారిగా దూరమవటాన్ని జీర్ణించుకోవటం తల్లులకు కాస్త కష్టమైనపనే. అలా ఓ అమ్మ మనసులోకి తొంగిచూసే చిన్న ప్రయత్నమే ఇది...)

Tuesday 12 April 2011

"సాహితీ" కుటుంబం...!!


ఏంట్రా తల్లీ ఎన్నాళ్ళైంది చూసి
ఏమైపోయావు.. ఎక్కడున్నావు?
సోదరీ.. బాగున్నావా...
ఈ మధ్య అస్సలు కనిపించటం లేదేం?

అమ్మాయ్.. ఒంట్లో బాగలేదా
బొత్తిగా నల్లపూస అయిపోయావే?
సోదరా... ఏమైంది నీకు
రోజుకి ఒక్కసారైనా
పిలిస్తే చాలు పలికేవాడివి
ఇప్పుడెక్కడ?

అయ్యో చెల్లికి ఏమైంది
అక్క ఎలా ఉందో ఏంటో
మా అమ్మాయి జాడే లేదు
ఇక అన్నయ్య మాటో..
స్నేహితుల ఎదురుచూపులు
మాటల్లో చెప్పలేనివి....

అక్కా... అన్నా, తమ్ముడా,
అమ్మాయ్, తల్లీ, చెల్లీ.......
ఈ పిలుపులన్నీ..
రక్త సంబంధం పంచి ఇచ్చినవా?
కానే కావు... మరి... ??
"సాహితీ" తల్లి ఇచ్చిన అను'బంధాలు'

ఈ 'తల్లి' పంచిన ప్రేమతో తరించిన
పిల్లలంతా తమ ఆత్మీయతనంతా
పిలుపుల్లో రంగరించి...
ప్రతి ఒక్కరూ సైనికులై
కలాల నాగళ్లతో
ప్రతిరోజూ, ప్రతిక్షణం..
"సాహితీ" సేద్యం చేస్తున్నవాళ్లే....!!

మామూలు "కుటుంబం"లోకిమల్లే
ఈ 'సాహితీ' కుటుంబంలోనూ
వాదులాడుకుంటారు....
కానీ ఆస్తుల కోసం కాదు
అలుగుతారు..
కావాల్సింది పొందేందుకు కాదు
బుజ్జగిస్తారు...
అభిప్రాయాలను బలవంతంగా రుద్దేందుకు కాదు....

వాదులాడుతారు... చర్చిస్తారు...
ఓ స్పష్టమైన అభిప్రాయానికి వచ్చేందుకు
మేటి పరిష్కారాలను వెదికేందుకు
కలాలకు మరింతగా "పదును" పెట్టేందుకు

అలుగుతారు...
చాన్నాళ్లుగా పలుకరించనందుకు కాదు
పిలుపు కోసమూ కాదు... "రచన" కోసం...
కలాలకు 'సోమరితనం' సోకకూడదని..
సాహితీవనం బీడుబారి పోకూడదని
'రచన'లనే 'మొలక'లతో పచ్చగా కళకళలాడాలని

బుజ్జగిస్తారు...
దారి తప్పిన 'రచన'లతో
గాయపరిచే 'మాట'లతో
'వ్యాఖ్య'లనే యుద్ధంతో
'సాహితీ' అమ్మ విధించిన
హద్దులను చెరిపేయటం
సరికాదంటూ...
ఒకరినొకరు బుజ్జగించుకుంటారు

ఇలా... "సాహితీ" తల్లి లాలనలో
'రేపటి' తరానికి 'ప్రతీక'లుగా
'విజ్ఞాన'మనే జ్యోతిని వెలిగిస్తూ
"ముఖచిత్ర కూడలి" సాక్షిగా
"జైహో సాహితీ మాతాకీ" అంటూ
ఒకళ్ళు ఇద్దరై... ఇద్దరు ముగ్గురై
వందలు వేలై..... అలా.... అలా.....
మున్ముందుకే.......!!!

(ఫేస్‌బుక్‌లో నిర్వహిస్తున్న "తెలుగు సాహితీ వలయం" గుంపు కోసం ప్రేమతో రాసిన
ఈ కవితను బ్లాగర్ల కోసం శ్రీరామనవమి శుభాకాంక్షలతో....)