అనుకోకుండా ఎదురుపడ్డావ్
కళ్లముందు మసక చీకటి
అంతా అస్పష్టం
ఆకారాలకా.. మనసులకా
నిర్లిప్తపు పెదవులపై
ప్రాణంలేని నవ్వొకటి విసిరి
నిశ్శబ్దపు అడుగులతో
వర్తమానపు దారిలో
అటునువ్వు ఇటునేను
ఎప్పుడో పుష్కరం క్రితం
పెద్దరికపు ఆంక్షలకి
తెగిపడిన ఆశల శకలాల్ని
పైపైన వదల్చుకుంటూ
లోలోన గుండెనిండా మోసుకెళ్తూ
జ్ఞాపకాల్ని గాలి తెరల్లోనూ
అనుభూతుల్ని కన్నీటి పొరల్లోనూ
బంధించేసి...
మౌనంగా రోదిస్తూ
మనసుని దహిస్తూ
మిగిలిన బూడిద కుప్పని
ఒంటినిండా పులుముకుని
గంభీరంగా, గుంభనంగా
సాగుతున్నాం
పాయలుగా చీలిపోయి...
