ఇంకా పుట్టని నా పాప కోసంఆశల సౌధాలెన్నింటినో కట్టేశా...
బుల్లి బుల్లి చేతులతో
బోసినవ్వులు రువ్వుతుండే
బొమ్మలాంటి బుజ్జాయిని
పాలబుగ్గల పసిపాపాయిని
తనివితీరా ముద్దాడాలని
లాలిపాడుతూ జోకొట్టాలని...
చందమామను చూపిస్తూ
గోరుముద్దలు తినిపించాలని
వచ్చీరాని మాటలతో
చిలుక పలుకలు పలుకుతుంటే
పగలబడి నవ్వాలనీ
తప్పటడుగులు వేస్తూ
నడక నేర్చుకుంటుంటే
దగ్గరుండి దారి చూపించాలనీ...
జీవితం ప్రతి దశలోనూ
చుక్కానినై నడిపించాలనీ
అచ్చం అమ్మలాగున్నావే తల్లీ
అని అందరూ అంటుంటే
మురిసి మైమరచి పోవాలనీ
ఎన్నో, ఎన్నెన్నో ఆశలు...
కానీ,
నా పాప చేసుకున్న పుణ్యమో
ఆ దేవుడు ఇచ్చిన వరమో...
తాను పుట్టకుండానే బ్రతికిపోయింది
నా పొట్టలో పుట్టనందుకు కాదు..
ఈ పాడులోకంలోకి రానందుకు....!!!
