నా కలలన్నీ వెచ్చనివే...... కానీ....?!

నా కల
తిరిగిరాని బాల్యం కోసం
అమ్మమ్మ చెప్పే కథల కోసం
తాతయ్య తెచ్చే మిఠాయిల కోసం
పంట కాలువల్లో… యేటినీళ్ళలో
అమ్మ కొంగుతో చేపల్ని పట్టేందుకోసం
తమ్ముళ్లతో చేసిన అల్లరి కోసం
నాన్న చెంపపై ఇచ్చిన గుర్తుల కోసం
అదే చెంపపై ఇచ్చిన ముద్దుల కోసం
అమ్మ ముఖంలో నవ్వు కోసం

నా కల
తుపాకులు లేని రాజ్యం కోసం
యాసిడ్ దాడుల్లేని రోజు కోసం
నిజమైన రాజకీయాల కోసం
ప్రశాంతంగా బ్రతికే జనాల కోసం
ఎళ్లవేళలా పరితపించే శాంతి కోసం

నా కల
స్వార్థం లేని మనుషుల కోసం
కల్మషం లేని నవ్వుల కోసం
ఎల్లలు లేని సంతోషం కోసం
బతుకంతా పెనవేసే స్నేహం కోసం
చివరిదాకా అంటిపెట్టుకునే ప్రేమ కోసం

నా కలలు
వెచ్చనివే… కానీ తడిగా ఉంటాయి
ఊహలే… కానీ సృజనాత్మకమైనవి
జ్ఞాపకాలే… కానీ ఉల్లాసాన్నిస్తాయి
సాధారణమైనవే… కానీ ఆలోచింపజేస్తాయి

అవిసె పువ్వుల వేపుడు ఎప్పుడైనా తిన్నారా..?

 

కావలసిన పదార్థాలు :
అవిసె పువ్వులు... పావుకేజీ
ఉల్లిపాయలు.. మీడియం సైజువి రెండు
పచ్చిమిర్చి... రెండు
కరివేపాకు... సరిపడా
కొత్తిమీర... తగినంత
వేయించిన వేరుశెనగ గింజలు... వంద గ్రాములు
వెల్లుల్లి.. కాసిన్ని
కారంపొడి... ఒక టీస్పూన్
ధనియాలపొడి... ఒక టీస్పూన్
నూనె... తగినంత
ఆవాలు, జీలకర్ర, ఎండుమిర్చి... పోపుకు సరిపడా

తయారీ విధానం :
ముందుగా అవిసె పువ్వులను తీసుకుని మంచినీటితో శుభ్రంగా కడగాలి. తరువాత వాటిని మూడు లేదా నాలుగు ముక్కలుగా తరుక్కోవాలి. ఉల్లిపాయలను నిలువుగా సన్నంగా తరగాలి. పచ్చిమిర్చిని నిలువుగా కోయాలి.

వేయించిన వేరుశెనగ గింజలకు, కాస్తంత ఉప్పు, పసుపు, కారంపొడి, ధనియాలపొడి కలిపి మెత్తగా పొడి కొట్టాలి. చివర్లో వెల్లుల్లి పాయలను కూడా వేసి తిప్పాలి. ఈ పొడిని తీసి పక్కన ఉంచుకోవాలి.

ఇప్పుడు బాణలిపెట్టి అందులో తగినంత నూనె పోసి, వేడయ్యాక ఆవాలు, జీలకర్ర, ఎండుమిర్చి, కరివేపాకు, కొత్తిమీర ఒకదాని తరువాత ఒకటి వేసి వేయించాలి. నచ్చినవాళ్లు కాస్తంత మినప్పప్పును కూడా పోపులో వేసుకోవచ్చు. కాసేపటి తరువాత తరిగిన ఉల్లిపాయ, పచ్చిమిర్చి ముక్కలను కూడా వేసి మరి కాసేపు వేయించాలి. అందులోనే కాస్త పసుపును కూడా చేర్చాలి.

ఇప్పుడు తరిగి ఉంచుకున్న అవిసె పువ్వులను వేసి కలియదిప్పి ఆవిరిపై ఉడికించాలి. పువ్వులు కాసేపటికే మగ్గిపోతాయి. తరువాత పొడి కొట్టి ఉంచుకున్న వేరుశెనగ గింజల మిశ్రమాన్ని కూడా వేసి బాగా కలియదిప్పి, ఉప్పు సరిజూసి మరికాసేపు సిమ్‌లోనే ఉడికించాలి. ఉడికింది అనిపించగానే దించేసి పైన కొత్తిమీరతో గార్నిష్ చేస్తే అవిసె పువ్వుల వేపుడు రెడీ.

దీన్ని వేడి వేడి అన్నంలో కలుపుకుని తింటే సూపర్బ్‌గా ఉంటుంది. మీరూ ఓసారి ట్రై చేయండి మరి..!

(మా అమ్మమ్మ, తాతయ్య గురించి రాసిన పోస్టులో అమ్మమ్మ చేసే అవిసె పువ్వుల వేపుడు భలే ఇష్టం అని రాశాను. దాన్ని చదివిన శైలూ (http://kallurisailabala.blogspot.com/) ఎలా చేస్తారో చెప్పమని అడిగింది. అంతేకాదు, ఎలా చేయాలో రాసి బ్లాగులో పోస్ట్ చేస్తే దాన్ని చూసి నేనూ ఎంచక్కా చేసేస్తాను అంది. నేను తొలిసారిగా నా బ్లాగులో వంటల గురించి రాశాను. ప్రేమతో రాసిన ఈ తొలి పోస్టు, మళ్లీ ఇంకా ఏవైనా రాస్తే అవి కూడా శైలూకే అంకితం..... )

వీరి వీరి గుమ్మడి పండు వీరి పేరు ఏమి...?

ఇతరుల బాధలు చూసి తల్లడిల్లే
తనువంతా మనసున్న తల్లి
కారుణ్య రాతలతో మనసులోని
ఆర్ద్రత వ్యక్తపరచే అనురాగవల్లి

తండ్రి జ్ణాపకాలతో తరచి తరచి
  అనుక్షణం పరితపిస్తూ
ఎదలోతుల్లోని భావాలను
ప్రసరింపచేసే మరుజాజిమల్లి

ఆబాలలోకాన్ని అనాదిగా ఆనందింపచేసే
చందమామ కబుర్లుతో
గడచిన బాల్యపు పొలిమేరలకు
పయనింపచేసే స్నేహశీలి

ఆర్తులకు అడగకపోయినా
తోడుగా నిలిచే కల్పవల్లి
అప్యాయతకు అనురాగానికి
శాశ్వత చిరునామా ఈ రంగవల్లి

గర్వంగా చెప్పుకుంటా ఈమె నాకు దేవుడిచ్చిన చెల్లి....!!

(నాపై ఉన్న అవ్యాజమైన ప్రేమను తన ప్రేమమయ మాటలతో అక్షరీకరించిన ఉదయ్ అన్నయ్యకు కృతజ్ఞతాభివందనాలు... మీ ప్రేమానురాగాల చిరుజల్లుల్లో తడిసిముద్దవుతూ, మురిసిపోతున్నా... మీ అక్షరాలను ఎప్పటికీ పదిలంగా దాచుకోవాలనే ఇలా బ్లాగులో పొందుపరుచుకుంటున్నాను అన్నయ్యా...)

ఆ నలుగురూ.........!!!!

బుల్లి బుల్లి చేతులతో
ముట్టుకుంటే మాసిపోయేంతలా
అచ్చం దేవకన్యలా
దూదిలాంటి మెత్తనైన మేనుతో
మెరిసిపోతున్న బుజ్జాయిని
సంభ్రమాశ్చర్యాలతో
మునివేళ్లతో స్పృశించాడతను...

అమాయకమైన బోసి నవ్వులతో
కళ్లల్లో ఒకింత మెరుపుతో
బొద్దుగా, ముద్దుగా ఉన్న ఆ చిన్నారి చేయి
తన వేలును గట్టిగా పట్టుకోగానే
మురిసిపోతూ గుండెలకు హత్తుకున్నాడతను

ఇక అప్పటినుంచి...
ఆ బుజ్జాయే ఆతని లోకం
ఆ బుజ్జాయి ఆవాసం ఆతని గుండెలపైనే
ఆ చిన్ని తల్లి నవ్వితే తానూ నవ్వాడు
ఏడ్చితే తానూ ఏడ్చాడు
అలా తన గుండెలపైనే పెరిగి పెద్దయిన
చిట్టితల్లిని వదలి వుండాలనే
ఊహ వస్తేనే విలవిలలాడిపోతాడతను
తనని వదలి వెళ్లాలంటే ఆమెదీ అదే స్థితి...

కానీ...
కాలం వారిద్దరికంటే గొప్పది
అనుకున్నట్లుగా అన్నీ జరిగిపోతే ఇంకేం..
ఒకానొక ఘడియన.....
ఈ ఇద్దర్నీ దూరం చేసేసింది

అప్పుడప్పుడూ కలుస్తున్నా
మానసికంగా అందనంత దూరం....
నువ్వు మారిపోయావు
ముందుట్లా లేవు
చిట్టితల్లి ప్రశ్నిస్తుంటే...
లేదమ్మా నేను మారలేదనీ
చెప్పేందుకు ప్రయత్నిస్తూ ఓవైపు...

మీ ప్రేమంతా మీ సోదరి సంతానానికేనా
మరి మా సంగతేంటంటూ...?
తన సగభాగమూ నిలదీస్తుంటే
ఎవరికి ఏమి తక్కువ చేసాడో తేల్చుకోలేక
అటూ, ఇటూ, ఎటూ సర్దిచెప్పలేక మరోవైపు

ఆతని అవస్థ వర్ణనాతీతం........

కాలం ఆటల్ని అలా సాగనిస్తే....
"ప్రేమ" అనే మాటకు విలువేముంది
కాలం ఏర్పర్చిన సంకెళ్లను, హద్దుల్ని
చేధించిన "ప్రేమే" ఆ ఇద్దర్నీ మళ్లీ కలిపింది
ఆ ఇద్దర్నే కాదు.. అందర్నీ కలిపింది
మరెప్పటికీ విడిపోనంతగా
"అనుబంధం" గెలిచింది

నువ్వులేవు.. నీ జ్ఞాపకాలున్నాయి....

కొందరు సుఖాల్లోనే తారసపడతారు
మరికొందరు కష్టాల్లోనూ చేయూతనిస్తారు
నువ్వు మాత్రం ఎప్పుడూ చెంతనే ఉంటావు
కళ్లు మూసినా, తెరచినా
నిద్రపోయినా, మేల్కొన్నా
నవ్వినా, ఏడ్చినా
ఎక్కడ ఉన్నా, ఏం చేసినా
నా ప్రతి కదలికలోనూ
చిరునవ్వుతో జీవిస్తుంటావు

కానీ.. నువ్వు దగ్గరున్నప్పుడు
నీకు ఏవంటే ఇష్టమో, నీకేం కావాలో
నీకంటూ ఇష్టాయిష్టాలున్నాయో, లేదో 

ఎప్పుడూ.. ఏవీ..
తెలుసుకునేందుకు ప్రయత్నించలేదు
ఇప్పుడు.. నువ్వు లేని ఈ జీవితంలో
ప్రతిరోజూ, ప్రతి పనిలోనూ
తనకు ఇదంటే ఇష్టమో కాదో
ఇవన్నీ తనకు కావాలనిపించేదో ఏంటో
ఎప్పుడూ అడిగినవన్నీ అమర్చటమేగానీ
నోరు తెరచి ఇది కావాలని అడగలేదే..?
ఆలోచనలు మది గట్లు తెంచుకుంటాయి

అంతే…
నోటిదాకా వెళ్లింది, గొంతులో అడ్డుపడుతుంది
చెంపలపై వెచ్చని కన్నీరు
చేతిలో బొట్లుగా రాలుతుంటే
ఆ కన్నీటి బొట్లను
చిరునవ్వులు చిందించే నీ పలువరుసలో
ముత్యాలుగా మార్చి
నవ్వుతూ ముందుకు నడిపిస్తావు
నువ్వో జ్ఞాపకం అనుకున్నా..
నిజమై నాకు ఊపిరి పోస్తున్నావు….

............. ఎప్పటికీ తిరిగిరాని నాన్న కోసం.

చిన్ని ఆశలే కానీ… తీరేదెలా…?!

నక్షత్రాలన్నింటినీ గుత్తులుగా చేసి
మా ఇంటి పై కప్పుకు వేలాడదీయాలని
ఆకాశంలోని చందమామను లాక్కొచ్చి
నా కొప్పులో చక్కగా తురుముకోవాలని

వెన్నెల చల్లదనాన్నంతా
పెద్ద పెద్ద డబ్బాలలో నింపేసి
మా ఇంటినిండా దాచేసుకోవాలని
జలపాతాల నీటినంతా
నా దోసిళ్లతో బంధించేయాలని

అభయారణ్యాల అందాన్నంతా
మా పెరట్లో తోటగా చేసేయాలని
అడవిమల్లెల సువాసనంతా
మా ఇంటిమల్లెలు దోచేసుకోవాలని
కోకిలమ్మ రాగాలన్నీ
మా పాప గొంతుతో వినాలని

ఎన్నె ఎన్నెన్నో…
చిన్ని చిన్ని ఆశలే…..!!
కానీ, తీరేదెలా……….?????

గుండెకు ఆకలి.. కళ్లకూ ఆకలే...!!!

అమ్మ గుర్తొస్తే...

ఒకటే ఆకలి

కడుపు నింపుకునేందుకు కాదు

గుండె నింపుకునేందుకు........

నాన్న గుర్తొస్తే...

ఆకలే ఆకలి

కడుపునిండా కాదు

కళ్ల నిండా.......

లేని నాన్నను వెతుకుతూ

నా కళ్లకు ఒకటే ఆకలి.....

అమ్మ ప్రేమతో గుండె నింపుకోవచ్చు

కానీ...

ఎప్పటికీ తిరిగిరాని నాన్న ప్రేమ.....???

అందుకే నా కళ్ల ఆకలి తీరదు

ఎందుకు తల్లీ పస్తులుంటావ్

ఇలాగైతే ఎలా అంటూ.. నాన్న

ఎప్పుడైనా కల్లో కనిపించి ఊరడిస్తే

నా ఆకలంతా మటుమాయం

కానీ... ఆ కల మాయమవగానే

నాన్న కోసం నా కళ్ల ఆకలి

మళ్లీ మొదలు..............

చూసుకో పదిలంగా.. హృదయాన్ని అద్దంలా..!!

జీవితం అంటే.. ఎంపికల మయం
అందుకే సరైనదాన్ని ఎంచుకో
ఇతరులతో పోలికా.. వద్దు, వద్దు..
నీ మనసే ఒక వేదం.. ఒక నిజం
అలా అనుకుంటేనే…
గెలుపు అవుతుంది శాశ్వతం

నీదైన దృష్టిని, నీవైన అభిప్రాయాలను
అమాంతం మార్చేసే మాటలవైపుకి
హృదయాన్ని చేరువగా తీసుకెళ్లకు
జీవితం నేర్పిన పాఠాలను స్మరించుకో
గమ్యంవైపు నిశ్శబ్దంగా నడచిపో

ఎవరి కోసమూ నువ్వు మారకు
అయితే, నీ కోసం నువ్వు మారాలి
శరీరంలోని ప్రతి అంగమూ
నీదైనప్పడు..
మనోదృష్టి, భావపరంపరలు
కూడా నీవే కదా…
వాటిల్లో పరుల జోక్యమెందుకు..?

నీ దృష్టిలోనూ, అభిప్రాయాల్లోనూ
నీదైన ముద్ర ఉన్నప్పుడు
నిన్ను నిన్నుగా ప్రేమించేవారు
ఎప్పుడూ నీ వెంటే ఉంటారు
నిన్నెప్పుడూ ఒంటరిని చేయరు.!

మర్చిపోలేనన్నావు కానీ….!

మర్చిపోలేనన్నావు కానీ..

క్షమించటం మరిచావు

అయినప్పటికీ…

నీ స్నేహం కావాలి

నిజంగా నీకు తెలుసో లేదోగానీ

ఊపిరాగిపోయేదాకా నీ స్నేహం కావాలి

నువ్వు నా పక్కన లేని రోజున

కాలం కదుల్తోందా అనిపిస్తుంది

నీ తియ్యటి పిలుపులను

అంతం లేని కబుర్లను

కలిసి తిరిగిన ప్రాంతాలను

పంచుకున్న ఆనందాలను

కళ్లు కన్నీటి సంద్రాలయినప్పుడు

నేనున్నానని ధైర్యం చెప్పే

నులివెచ్చటి నీ స్పర్శను

అన్నింటినీ… అన్నింటికీ

దూరంగా జరిగిపోయినట్లు

గుండెల్లో ఒకటే బాధ…

ఆరోజేం జరిగిందో…

ఎందుకు వాదులాడామో

ఎందుకు దూరమయ్యామో

మాటల గాయాలు

మళ్లీ వెనక్కి రావు

కానీ..

అన్నింటినీ మర్చిపోయి

మళ్లీ తిరిగొస్తావని

నన్ను మన్నిస్తావనీ…

మళ్లీ నిన్ను చూసే

అదృష్టాన్ని ప్రసాదిస్తావని

చెమర్చిన కళ్లతో ఎదురుచూస్తూ…!!

నవ్వుల పువ్వులు వికసించేదెన్నడో...!!

ఏమయ్యింది మనకు
పెంచుకున్న ఆశలు
అల్లుకున్న అనుబంధాలు
ఊసులు, భాషలూ
గాల్లో కట్టిన మేడల్లాగే
అవి కూడా ఇంతేనా…!

అప్పట్లో నీ సాహచర్యం
రోజు రోజుకీ ప్రకాశవంతమై
ప్రేమ, నవ్వులు, శ్రద్ధ
అభిమానం, అనురాగం
ఇలా చెప్పుకుంటూపోతే
దినదిన ప్రవర్థమానమే..!

నా వద్ద సంతోషాలెన్నీ ఉన్నా
అవన్నీ నువ్విచ్చినవే కదా…!
కమ్మటి కలలు ఎన్ని కన్నా
అవన్నీ నీ వల్లనే కదా….!

నేను అమితంగా ఇష్టపడే
ఒక్కగానొక్క అపురూప నేస్తానివి...
ఎప్పటికీ వడలిపోని
అరుదైన విరజాజి పువ్వువి..!

మరలాంటిది ఏమయ్యింది మనకు..?
ఏ నిశిరాతిరి నిద్దురలో
మబ్బుతెరలు కమ్మేశాయో.. ఏమో
వెలుగు రేఖలు విచ్చుకునేలోపే
జరగాల్సినదంతా జరిగిపోయింది

మనసులు తేలికై
దూరాలు దగ్గరై
నవ్వుల పువ్వులు
నిండు దోసిళ్లలో
కొలువయ్యేదెప్పుడో…!!

వెలుగు రేఖల వెతుకులాటలో…!

నా ఆలోచనలన్నీ

మనసు అనే విరిగిన ముక్కను

తీసుకొచ్చి చేతిలో పెట్టాయి

అప్పుడు నాకేమనిపించిందో తెలుసా

సూర్యుడే మెల్లిగా కిందికి పడిపోతున్నట్లు…!

నా ఆలోచనలన్నీ

సంతోషం అనే కలకండ ముక్కను

తీసుకొచ్చి నోట్లో వేశాయి

అప్పుడు నాకేమనిపించిందో తెలుసా

చంద్రుడే హాయిగా కిలకిలా నవ్వుతున్నట్లు…!

నా ఆలోచనలన్నీ

ఆశ అనే రేపటిని

తీసుకొచ్చి ముందు నిలిపాయి

అప్పుడు నాకేమనిపించిందో తెలుసా

సూర్య, చంద్రులే పోటీ పడుతున్నట్లు…!

భూమ్యాకాశాల బంధమా…?!

చేసిన మంచిని మరవని తత్త్వం నీది
మంచినీ, చెడు కూడా మరవలేని మనస్తత్త్వం నాది
నువ్వేమో… ఆకాశం, నేనేమో భూమండలం
నువ్వు ప్రపంచాన్ని చుట్టేస్తే.. నేనేమో నిన్ను చుట్టేస్తా...

నేను లేకపోతే భూమండలమే లేదంటావు నువ్వు
నేనంటూ ఉంటేనే కదా ఆకాశానికి చోటంటాను నేను
ఎందులోనూ ఎవ్వరమూ తీసిపోయేది లేదు
అన్నింట్లోనూ ఎవరికి వారే.......
ఆలోచనలు, అభిరుచులు దాదాపు ఒక్కటే
కానీ అభిప్రాయాల్లో మాత్రం ఆమడదూరం......

ప్రతిదాన్నీ లైట్‌గా తీసుకోమంటావు నువ్వు
జీవితమే లైట్‌గా అవకూడదంటాను నేను
కోరి కోరి కష్టాల్లో పడవద్దని నేను హెచ్చరిస్తే…
ఏ పుట్టలో ఏముందో ఎవరికి తెలుసంటావు నువ్వు
ఎవరైనా శాసిస్తే ఒప్పుకోనంటావు నువ్వు
మంచి కోసం శాసించినా తప్పులేదంటాను నేను

వాదనల్లో పోటాపోటీ… మెట్టు దిగే ప్రశక్తే లేదు..
మొదలెట్టింది ఎక్కడో.. వెళ్తోంది ఎక్కడికో…

చివరకు.........

పడ్డాక తెలుస్తుందిలే.. అని అలకతో నేను కునుకేస్తే
వస్తే రానీ.. పోతే పోనీ.. ధీమాగా ఉంటావు నువ్వు

రాజీ కుదిరే మార్గమే కరువాయే
నా అలకతో సమస్తం నిశ్శబ్దం
నీ కినుకతో అంతా నిరాసక్తం

కాలం అలా మెల్లిగా కదుల్తుంటే...........
“ముల్లును ముల్లుతోనే..” గుర్తొచ్చిందో.. ఏంటో…?
నువ్వూ… అలకపాన్పుకు అతుక్కుపోయావ్

నువ్వో వైపూ.. నేనోవైపు..
అలక పాన్పుకు అంటుకుపోయినా…
మాటలే లేకపోయినా…
ఊరుకుందునేమో
నీ ఉపవాస దీక్షకు దెబ్బకు దిగొచ్చేశా.....

బువ్వ తినమని బుజ్జగిస్తే…
ఇద్దరం కలిసే తిందామన్నావు
అంతే…
వాదనలు, సమస్యలు, పరిష్కారాలు
అన్నీ వేటిదారిన అవి టాటా చెప్పేశాయి...... :)


(మార్చి 31, 2009న నా మరో బ్లాగులో రాసినది.... అనివార్య కారణాల వల్ల ఆ బ్లాగును త్వరలో మూసేద్దామని అనుకుంటున్నాను... వాటిలోని పోస్టులను ఇలా ఈ బ్లాగుకు తరలించే ప్రయత్నమే ఇది... ఈ కవితను ఇంతకుముందే ఎవరైనా చదివివుంటే తిట్టుకోకండేం.....)

శైలబాలకు "కారుణ్య" ఎందుకిష్టమంటే..?!

 

శైలూ (http://kallurisailabala.blogspot.com)కి ధన్యవాదాలతో....

బదులేమీ చెప్పలేకున్నా…!!

ఎందుకిలా అవుతోంది
ఏ అనుభూతులు నాలో
జీవం పోసుకుంటున్నాయి

అసలు నువ్వు లేకుండా
ఒక్క క్షణం కూడా గడవదే
ఎంతమందితో ఉన్నా
నీతో ఉన్న అనుభూతి లేదే
ఎందుకిలా అవుతోంది

నీ పిలుపుకి.. నీ నవ్వుకి..
నీ అలకలకి.. బుంగమూతికి
నీతో కలిసే అడుగులకు
నీకై కలిపే అన్నం ముద్దలకు
నీకోసం వెతికే కళ్లకు
బదులేమీ చెప్పలేకున్నా
తొందరగా వచ్చేసేయ్.. ప్లీజ్…!!

(March 19, 2009న రాసిన కవిత ఇది)

అమ్మలా లాలించే నేస్తమా..!!

కొన్ని నవ్వులు
మరికొన్ని అల్లర్లు
ఇంకొన్ని అలకలు
లెక్కలేనన్ని గొడవలు
అంతే స్థాయిలో రాజీలు
అంతంలేని పేచీలు
ఆరాటాలు.. పోరాటాలు..!

సంతోషాలు సాగుతాయి
కష్టాలు తరుగుతాయి
బాధలు పెరుగుతాయి
నవ్వులు వికసిస్తాయి
సంకెళ్లు విడిపోతాయి
విషాదం కూడా
సంగీతం అవుతుంది

జలజలా కారే కన్నీటి
సవ్వడులను వినే రెండు చెవులు
ఓదార్చే రెండు పెదవులు
ధైర్యం చెప్పే రెండు చేతులు
ఆసరా ఇచ్చే ఓ భుజం
అమ్మలా లాలించే
ఓ నేస్తం నాకు మాత్రమే సొంతం…!